http://www.capital.gr/news.asp?Details=619819
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΗΜΗΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗ
Έτσι για παράδειγμα:
* Στη Γαλλία, η Societe Generale και η Credit Agricole δίνουν δάνεια για τη στέγη με κυμαινόμενο επιτόκιο έως 5,30 % και σταθερό επιτόκιο διάρκειας από 5 έως 10 χρόνια 5,11%. Στα καταναλωτικά δάνεια, το επιτόκιο φθάνει έως το 9%, στα επιχειρηματικά έως το 6,3%, ενώ το επιτόκιο της κάρτας φθάνει έως και το 13%.
* Στην Ισπανία, η Banco Santander δίνει επιτόκια στη στέγη 6%, στις επιχειρήσεις 7%, στα καταναλωτικά 10% και στις κάρτες 13,5%.* Στην Πορτογαλία, η BCP δίνει επιτόκια για τη στέγη 5,7%, για τις επιχειρήσεις έως 7,9%, στα καταναλωτικά δάνεια έως 14,25% και στις κάρτες έως 19%.
* Αντίθετα, στην Ελλάδα, οι 6 μεγάλες τράπεζες δίνουν κυμαινόμενα επιτόκια για τη στέγη από 6,25% έως 7,5%, ενώ το σταθερό επιτόκιο από 5 έως 10 χρόνια φθάνει το 6,4%. Στα επιχειρηματικά δάνεια το επιτόκιο είναι από 10 έως 11%, στα καταναλωτικά αγγίζει το 14%, ενώ στις κάρτες εκτινάχθηκε έως το 22%.Τα στοιχεία είναι πράγματι αποκαλυπτικά και αποδεικνύουν ότι ένας Έλληνας δανειολήπτης στεγαστικού δανείου πληρώνει ακόμα και ένα μισθό επιπλέον σε σχέση με το Γάλλο πολίτη, για να αποπληρώσει τη δόση του σε ένα δάνειο.Όμως τα πράγματα είναι ακόμα πιο σκούρα για τις επιχειρήσεις, καθώς ένας επιχειρηματίας "για να είναι εντάξει" με την ετήσια δόση του, αναγκάζεται να πληρώσει παραπάνω έως και 3.500 ευρώ. Όμως, με τα ίδια χρήματα θα μπορούσε να προσλάβει έναν επιπλέον υπάλληλο στην επιχείρηση του για τουλάχιστον 3 μήνες.Προσέξτε τις διάφορες:
* Ένα νοικοκυριό στην Ελλάδα που πληρώνει κυμαινόμενο επιτόκιο που βασίζεται στο επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (σήμερα 3,25%) πληρώνει σήμερα 6,25% και κάθε μήνα δίνει κάθε μήνα 1.295 ευρώ. Όμως, το επιτόκιο για το ίδιος ακριβώς δάνειο στη Γαλλική Societe Generale στο Παρίσι ανέρχεται στο 5,25%. Δηλαδή δόση 1.215 ευρώ. Η μηνιαία επιβάρυνση για τον Έλληνα φτάνει πλέον στα 80 ευρώ και η ετήσια ξεπερνάει τα 960 ευρώ. Δηλαδή, ένας μισθός, για τα ελληνικά δεδομένα, θυσιάζεται στο βωμό των κερδών των ελληνικών τραπεζών.
* "Χειρότερη" είναι η κατάσταση στα επιχειρηματικά δάνεια. Στην Ισπανία, η Banco Santander δανείζει σήμερα μια μικρομεσαία επιχείρηση με επιτόκιο 6%, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο επιτόκιο φτάνει το 9%. Έτσι, για παράδειγμα, σε ένα δάνειο των 200.000 ευρώ αποπληρωμής στα 5 χρόνια, η μηνιαία δόση για τον Ισπανό επιχειρηματία ανέρχεται στα 3.877 ευρώ, ενώ ο Έλληνας συνάδελφος του πληρώνει για το ίδιο ακριβώς δάνειο 4.163. Δηλαδή 3.432 ευρώ (η περίπου τρεις μηνιαίοι μισθοί ενός υπαλλήλου) θυσιάζονται κάθε χρόνο.
The personal blog of filmmaker Dimitri Vorris.
11.17.2008
QUOTES FROM SHEIKH MOHAMMED BIN RASHID AL MAKTOUM, RULER OF DUBAI...
QUOTES FROM A TRUE LEADER:
The record of the UAE’s economy bears testament to the wise vision of the country’s leadership and the sound legislation that guarantees the stability of all investments in various sectors.
Money is like water, block its flow and it will stagnate.
…We are proud of our past and our present and we face the future with unflagging determination.
Those who neglect the new will remain at the back of the line; those who wait for luck to make things happen will be disappointed…
The relationship between the leaders and the people of the UAE is one of the secrets behind the nation's success…
Unlike others, we are not content to settle for what was accomplished in the past, because life doesn't stop and it doesn't care about those who stop because they are content with what they have achieved.
We are very realistic, despite our big dreams, and we work hard to be the best, relying on God and our citizens.
We have succeeded because we have always believed that tomorrow is a new day, that yesterday's achievements are in the past and that history will record what we achieve in the future, not what we have achieved in the past.
The present and future generations of our country are the top priority of all development plans.
There are several elements of creativity. It is important to cultivate these elements and even more important to put them into practice. This creates distinctive leadership.
ANΔΡΕΑΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΑ 28 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΧΩΡΙΣ ΕΠΟΠΤΕΙΑ, ΓΙΑ ΑΝΑΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑ ΙΔΙΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ! ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠΕΡΙΨΕ Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΑΠΟ ΣΥΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ: ΔΕΝ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΟΠΤΕΙΑ, ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 10% ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΜΕ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ, ΘΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΟΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ!!! O ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ THΣ MIG ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!
Προς τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Γεώργιο Αλογοσκούφη
17 Νοεμβρίου 2008
Θέμα: Σχέδιο Νόμου «Ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης»
Αξιότιμε κε. Υπουργέ,
Παρά τη γνωστή διαφωνία μου σε πολλά θέματα αρχών για το εν θέματι Σχέδιο Νόμου («Σ.Ν.»), λόγω της κρισιμότητας της περιόδου αισθάνομαι την υποχρέωση να αναφερθώ σε ορισμένες τεχνικές και ουσιαστικές διατάξεις που, έστω και την ύστατη ώρα, θα έπρεπε να τροποποιηθούν ούτως ώστε να μη δημιουργηθούν μετά την ψήφισή του Σ.Ν. θέματα ερμηνείας και εποπτείας με εξαιρετικά επιβλαβείς για τον τραπεζικό τομέα προεκτάσεις. Παράλληλα στην παράγραφο 2 αναφέρομαι και στην ανάγκη μιας ουσιαστικής τροποποίησης που προκύπτει από τις δικές μου αντιλήψεις περί κοινωνικής δικαιοσύνης.
1. Καταρχήν, σε όλο το άρθρο 1 του Σ.Ν. δεν υπάρχει η μνεία περί του ορίου των 5 δις Ευρώ που έχετε εξαγγείλει προφορικά ότι μπορεί να φτάσει η συνολική επιβάρυνση του Δημοσίου για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών με προνομιούχες μετοχές.
2. Στο ίδιο άρθρο 1 είναι σαφές ότι οι προνομιούχες μετοχές που θα κατέχει το Δημόσιο θα εξαγοραστούν από τις τράπεζες στην ίδια τιμή που θα τις αποκτήσει το Δημόσιο και έτσι το όφελος του Δημοσίου θα περιοριστεί σε μια απόδοση του 10%. Κάποια στιγμή είχατε εξαγγείλει ότι το Δημόσιο θα είχε πρόσθετο όφελος και από την υπεραξία των μετοχών αυτών κατά τη στιγμή της πώλησής τους, κάτι που ασφαλώς είναι στοιχειωδώς δίκαιο, διότι εφόσον με τη κεφαλαιακή ενίσχυση του Δημοσίου που αναλαμβάνει στις σημερινές συγκυρίες και το σχετικό κίνδυνο οι τράπεζες ξεπεράσουν τα προβλήματα τους και προοδεύσουν, τότε το Δημόσιο θα πρέπει να επωφεληθεί από τις υπεραξίες που θα δημιουργηθούν και για όλους τους υπόλοιπους μετόχους. Επίσης στο άρθρο 1 παράγραφος 3 που αναφέρεται το δικαίωμα σταθερής απόδοσης 10% για τις προνομιούχες μετοχές δεν υπάρχει αναφορά του χρόνου όπου θα καταβάλλεται η σχετική απόδοση.
3. Στο άρθρο 2 του Σ.Ν. από το συνδυασμό των παραγράφων 1 και 2 παραμένει ασαφές το ποια θα είναι η λήξη της παρεχόμενης εγγύησης σε περίπτωση όπου τα δάνεια που προβλέπεται να συναφθούν έχουν διάρκεια μικρότερη των 5 ετών. Σε περίπτωση μικρότερου διαστήματος, η εγγύηση του Δημοσίου θα ισχύει και για συνεχείς χρηματοδοτήσεις μέχρι το τέλος της περιόδου των 5 ετών; Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο θα αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο του Δημοσίου, αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να κάνετε μια σαφή αναφορά προς αποφυγή παρερμηνειών.
4. Ως προς το άρθρο 3 του Σ.Ν. θα πρέπει να διευκρινίσετε με σαφήνεια εάν οι τράπεζες που θα κάνουν χρήση της ενίσχυσης των 8 δις Ευρώ με τίτλους του Δημοσίου θα πρέπει να υπάγονται υποχρεωτικά στα αυξημένα δικαιώματα εποπτείας του Δημοσίου που προβλέπονται σε άλλα άρθρα του Σ.Ν.
5. Το άρθρο 5 του Σ.Ν. χρειάζεται εκτεταμένη αναδιατύπωση και αποσαφήνιση, διότι περιέχει τις ρυθμίσεις αυτές που νομίζω ότι κυρίως θα αποτελέσουν τη βάση για σημαντικές νομικές και πολιτικές αντιδικίες στο μέλλον. Διαθέτετε τίτλους του Ελληνικού Δημοσίου ύψους μέχρι 8 δις Ευρώ προκειμένου οι Τράπεζες να χορηγούν δάνεια στεγαστικά και προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όπως γνωρίζετε, αυτού του είδους τα δάνεια μπορούν να τιτλοποιηθούν και εν συνεχεία οι τράπεζες να επανακτήσουν τη διατεθείσα ρευστότητα μέσω διαθέσεως τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και μάλιστα με ιδιαίτερα προνομιακούς όρους. Πρέπει να προβλέψετε ότι, εφόσον συμβεί αυτό, οι τράπεζες που με αυτό τον τρόπο θα έχουν αυξήσει τη ρευστότητά τους θα πρέπει να επιστρέφουν στο Δημόσιο τους διατεθέντες τίτλους, διαφορετικά τους παρέχετε επιπλέον αντίστοιχη ρευστότητα την οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν για οποιοδήποτε λόγο, πιθανόν και αυξάνοντας αντίστοιχα τον κίνδυνο του Δημοσίου. Εφόσον προχωρήσετε σε αυτή τη ρύθμιση, ο κίνδυνος του Δημοσίου θα είναι βραχυπρόθεσμος και επί της ουσίας η αντίστοιχη παροχή θα είναι μια προσωρινή διευκόλυνση ρευστότητας των τραπεζών οι οποίες θα την χρησιμοποιήσουν, θα χορηγήσουν τα αντίστοιχα δάνεια, θα τα τιτλοποιήσουν, θα εισπράξουν την αντίστοιχη ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και θα απαλλάξουν το Δημόσιο από την αντίστοιχη υποχρέωση του. Στο ίδιο θέμα χρειάζεται διευκρίνιση και η έκφραση ότι τα αντίστοιχα δάνεια θα χορηγηθούν με «ανταγωνιστικούς όρους». Αντιλαμβάνεστε ότι «ανταγωνιστικοί όροι» σε ένα περιβάλλον υψηλών επιτοκίων είναι εξίσου υψηλά επιτόκια ή ελαφρώς μικρότερα. Ελπίζω ότι δεν είναι αυτή η πρόθεσή σας.
Στο ίδιο άρθρο 5 του Σ.Ν. προβλέπεται το Δημόσιο να δώσει εγγύηση ώστε οι Τράπεζες να αντλήσουν μέχρι 15 δις Ευρώ, ώστε να προχωρήσουν σε χορηγήσεις «προς επιχειρήσεις ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της χώρας».
Πέραν του αυτονόητου, ότι δηλαδή χρειάζεται εξειδίκευση και κριτήρια ερμηνείας του τι θεωρείται ζωτικής σημασίας ,είναι σημαντικό να προβλεφθούν τα κάτωθι :
α. Ότι οι χορηγήσεις πρέπει να είναι νέες χορηγήσεις και όχι αναχρηματοδοτήσεις, διότι άλλως δεν επιτυγχάνεται ο στόχος της ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά απλώς ενισχύονται οι τράπεζες για να αντιμετωπίσουν πιθανόν υφιστάμενα προβλήματα, και
β. Ότι τα αντληθέντα βάσει της εγγυήσεως του Δημοσίου κεφάλαια πρέπει να παραμένουν σε ειδικό και εύκολα εποπτευόμενο λογαριασμό τηρούμενο στην Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι της εκταμίευσης τους για τους λόγους που προβλέπονται, άλλως θα υπάρξει σύγχυση αυτής της ρευστότητας με τα υπόλοιπα κεφάλαια των τραπεζών και θεωρητικά αυτή η νέα ρευστότητα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αποπληρωμή ιδίων υποχρεώσεων των τραπεζών ή και για την αύξηση χορηγήσεων και ενίσχυση της οικονομίας άλλων χωρών. Εκτιμώ ότι κάτι τέτοιο δεν είναι μέσα στις προθέσεις σας.
6. Τέλος, νομίζω ότι θα πρέπει να τεθεί ένα περιορισμός ούτως ώστε οι τράπεζες που θα χρησιμοποιούν με οποιονδήποτε τρόπο τη ρευστότητα που τους παρέχει το Δημόσιο βάσει του Σ.Ν. δεν θα μπορούν την ίδια περίοδο να χρησιμοποιούν τα δικά τους κεφάλαια για αγορά ιδιών μετοχών.
Αξιότιμε κε. Υπουργέ,
Από το άρθρο 7 προκύπτει ότι, η ρευστότητα που θα δημιουργηθεί βάσει του Σ.Ν., θα χρησιμοποιηθεί προς όφελος των καταναλωτών, δανειοληπτών και γενικότερα της Ελληνικής Οικονομίας. Ελπίζω να συμφωνήσετε μαζί μου ότι οι ανωτέρω παρατηρήσεις μου προσθέτουν σαφήνεια και διαφάνεια για την επίτευξη των στόχων που εσείς θέσατε.
Με τιμή,
Ανδρέας Βγενόπουλος
Υ.Γ. Η χθεσινή συνέντευξη του κ. Γ. Κωστόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αποκαλύπτει τις προθέσεις των μεγάλων τραπεζών για τη χρήση και τα αποτελέσματα της ρευστότητας που θα τους δώσετε: Τα χρήματα και οι εγγυήσεις του Δημοσίου θα χρησιμοποιηθούν όχι μόνον για νέα δάνεια αλλά και για την αντιμετώπιση υφισταμένων προβλημάτων ρευστότητας, τα επιτόκια των δανείων δεν θα μειωθούν ουσιαστικά και οι Έλληνες καταθέτες και φορολογούμενοι θα στηρίξουν τον δανεισμό και την ανάπτυξη των Βαλκανίων με την αναβίωση της Χάρτας του Ρήγα Φεραίου! Φοβούμαι ότι εν όψει των ανωτέρω η ανάγκη να εξασφαλίσετε τη χρήση και την επίβλεψη της ρευστότητας σύμφωνα με τους στόχους που θέσατε στο Σ.Ν. καθίσταται επιτακτική.
ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ:150.000 OI AITHΣΕΙΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ ΤΟ 2008...
150.000 οι ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΤΟ 2008!!!!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΩΝ ΝΑ ΛΥΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΚΑΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ, ΕΝΩ ΔΩΡΙΖΟΝΤΑΙ 28 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΥΝΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ! H ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ THΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΔΕΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΟΥΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΟΔΑ ΟΙ "ΕΓΚΥΡΕΣ" ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ!
Της ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΔΕ
Πόσο απέχει ο εφιάλτης από το όνειρο; Τρεις-τέσσερις απλήρωτες δόσεις στεγαστικών ή καταναλωτικών δανείων, προθεσμίες που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ληξιπρόθεσμες οφειλές, πιστωτικές κάρτες που ξεφεύγουν από το όριο, διαταγές πληρωμής, κοινοποιήσεις κατασχέσεων κι αυτό ήταν: το όνειρο που για κάποιους, για τους περισσότερους ίσως, συνοψίζεται σε τρεις λέξεις, «το δικό μου σπίτι», γίνεται αγχόνη, καθημερινή, πριν ορμήσουν πάνω του τα επονομαζόμενα και «κοράκια» σε ένα δημόσιο αναγκαστικό πλειστηριασμό.
Σήμερα περίπου 400 χιλιάδες νοικοκυριά καθυστερούν να πληρώσουν από μία έως τρεις δόσεις δανείων, ενώ για το 2008 εκτιμάται ότι οι αιτήσεις κατασχέσεων και πλειστηριασμών θα φτάσουν ή θα ξεπεράσουν τις 150 χιλιάδες, σύμφωνα με τον Ευάγγ. Κρητικό, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Προστασίας Πολιτών, Καταναλωτών, Δανειοληπτών.Ενδεικτικό άλλωστε, λέει, ότι το πρώτο δίμηνο του 2008 στο Ειρηνοδικείο Αθηνών κατατέθηκαν περίπου 5.500 αιτήσεις κατασχέσεων και πλειστηριασμών, ενώ αυτοί που φαίνεται να πλήττονται κυρίως είναι τα νέα ζευγάρια με μισθούς των 700 έως 1.000 ευρώ ο καθένας, που αγόρασαν ένα σπίτι με το σκεπτικό ότι είναι καλύτερο να πληρώνεις δόση παρά ενοίκιο.Ακρίβεια, ανεργία, οικονομική κρίση και οικονομική ασφυξία, σε μια υπέρμετρα καταναλωτική εποχή με πλαστικές κάρτες και ενίοτε επίπλαστες ανάγκες. Και την ίδια ώρα, άνθρωποι που φτάνουν στα όριά τους και σε σκέψεις ακραίες. Μπροστά στην απειλή του επόμενου πλειστηριασμού, στον φόβο τού να χάσουν ό,τι έχουν, χάνουν τον εαυτό τους, αδυσώπητα κυνηγημένοι από τράπεζες και εισπρακτικές εταιρείες.Βλέπουν τα χρέη τους να διπλασιάζονται ή και να τριπλασιάζονται καθώς επιβαρύνονται οι ίδιοι με τα έξοδα των προγραμμάτων πλειστηριασμού (περίπου 1.200 με 1.400 ευρώ τη φορά, λέει ο κ. Κρητικός) και χάνουν τον λογαριασμό. Δεν ξέρουν τι πληρώνουν, δεν ξέρουν τι χρωστάνε.Επιλέγουν να διηγηθούν την προσωπική τους ιστορία ανώνυμα, είτε γιατί ο κοινωνικός τους περίγυρος δεν ξέρει, και δεν πρέπει να μάθει, είτε για νιώθουν ακόμη φόβο αφού «οι τράπεζες μπορούν να σε πάνε καροτσάκι». Ανθρωποι που νιώθουν ότι χάνουν το παιχνίδι. Ενα παιχνίδι που «οικοδομήθηκε» εδώ και χρόνια με πολιτικές και υλικά παλαιά και νέα: Ιδιοκτησία. Αντιπαροχή. Καταναλωτισμός. Δάνεια για σπίτια, για σπουδές, για διακοπές, για εορτές (...)
Πόσο απέχει ο εφιάλτης από το όνειρο; Τρεις-τέσσερις απλήρωτες δόσεις στεγαστικών ή καταναλωτικών δανείων, προθεσμίες που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ληξιπρόθεσμες οφειλές, πιστωτικές κάρτες που ξεφεύγουν από το όριο, διαταγές πληρωμής, κοινοποιήσεις κατασχέσεων κι αυτό ήταν: το όνειρο που για κάποιους, για τους περισσότερους ίσως, συνοψίζεται σε τρεις λέξεις, «το δικό μου σπίτι», γίνεται αγχόνη, καθημερινή, πριν ορμήσουν πάνω του τα επονομαζόμενα και «κοράκια» σε ένα δημόσιο αναγκαστικό πλειστηριασμό.
Σήμερα περίπου 400 χιλιάδες νοικοκυριά καθυστερούν να πληρώσουν από μία έως τρεις δόσεις δανείων, ενώ για το 2008 εκτιμάται ότι οι αιτήσεις κατασχέσεων και πλειστηριασμών θα φτάσουν ή θα ξεπεράσουν τις 150 χιλιάδες, σύμφωνα με τον Ευάγγ. Κρητικό, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Προστασίας Πολιτών, Καταναλωτών, Δανειοληπτών.Ενδεικτικό άλλωστε, λέει, ότι το πρώτο δίμηνο του 2008 στο Ειρηνοδικείο Αθηνών κατατέθηκαν περίπου 5.500 αιτήσεις κατασχέσεων και πλειστηριασμών, ενώ αυτοί που φαίνεται να πλήττονται κυρίως είναι τα νέα ζευγάρια με μισθούς των 700 έως 1.000 ευρώ ο καθένας, που αγόρασαν ένα σπίτι με το σκεπτικό ότι είναι καλύτερο να πληρώνεις δόση παρά ενοίκιο.Ακρίβεια, ανεργία, οικονομική κρίση και οικονομική ασφυξία, σε μια υπέρμετρα καταναλωτική εποχή με πλαστικές κάρτες και ενίοτε επίπλαστες ανάγκες. Και την ίδια ώρα, άνθρωποι που φτάνουν στα όριά τους και σε σκέψεις ακραίες. Μπροστά στην απειλή του επόμενου πλειστηριασμού, στον φόβο τού να χάσουν ό,τι έχουν, χάνουν τον εαυτό τους, αδυσώπητα κυνηγημένοι από τράπεζες και εισπρακτικές εταιρείες.Βλέπουν τα χρέη τους να διπλασιάζονται ή και να τριπλασιάζονται καθώς επιβαρύνονται οι ίδιοι με τα έξοδα των προγραμμάτων πλειστηριασμού (περίπου 1.200 με 1.400 ευρώ τη φορά, λέει ο κ. Κρητικός) και χάνουν τον λογαριασμό. Δεν ξέρουν τι πληρώνουν, δεν ξέρουν τι χρωστάνε.Επιλέγουν να διηγηθούν την προσωπική τους ιστορία ανώνυμα, είτε γιατί ο κοινωνικός τους περίγυρος δεν ξέρει, και δεν πρέπει να μάθει, είτε για νιώθουν ακόμη φόβο αφού «οι τράπεζες μπορούν να σε πάνε καροτσάκι». Ανθρωποι που νιώθουν ότι χάνουν το παιχνίδι. Ενα παιχνίδι που «οικοδομήθηκε» εδώ και χρόνια με πολιτικές και υλικά παλαιά και νέα: Ιδιοκτησία. Αντιπαροχή. Καταναλωτισμός. Δάνεια για σπίτια, για σπουδές, για διακοπές, για εορτές (...)
Subscribe to:
Posts (Atom)