7.000.000 ΕΥΡΩ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΓΙΑ 10 ΗΜΕΡΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΟΥΖΟΠΟΣΙΕΣ ΤΩΝ "ΠΑΡΑΓΟΝΤΙΣΚΩΝ" ΤΟΥ ΗΜΕΔΑΠΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΤΗΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑΣ, ΒΑΡΕΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΞΕΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ, MASTERCLASS ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ ΟΠΟΥ ΑΦΗΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ ΠΟΤΕ ΚΑΠΝΙΣΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥΣ "ΤΣΙΓΑΡΙΛΙΚΙ" ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΣΕΝΑΡΙΟ, ΕΝΩ Ο ΚΟΥΣΤΟΡΙΤΣΑ ΕΠΑΙΞΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ ΔΙΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ ΤΟΥ...ΜΕ ΤΟ 1/12 ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΣΙΝΕΜΑ" ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ
(...)Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία σαν copy/paste της προηγούμενης χρονιάς. Μόνο που ο πήχυς φέτος κατέβηκε στον πάτο και σωριάστηκε για τα καλά.
Πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ η παντελής περιφρόνηση προς την κοινωνία. Είτε ως πηγή έμπνευσης, δηλαδή κοινωνική ευαισθησία, είτε προς το κοινό. Προς κάθε κοινό. Άπαντες σχεδόν έκαναν ταινίες τον προσωπικό τους σανό. Απίστευτο. Και σας βεβαιώ. Δεν υπάρχει πουθενά
Καμιά εθνική κινηματογραφία δεν δείχνει τόση περιφρόνηση προς την κοινωνία εθνική κινηματογραφία που να δείχνει τόσο απροσμέτρητη περιφρόνηση προς την κοινωνία. Η Ελλάδα καίγεται και ο ατάλαντος χτενίζεται.
Καμιά εθνική κινηματογραφία δεν δείχνει τόση περιφρόνηση προς την κοινωνία εθνική κινηματογραφία που να δείχνει τόσο απροσμέτρητη περιφρόνηση προς την κοινωνία. Η Ελλάδα καίγεται και ο ατάλαντος χτενίζεται.
Δεύτερο παγκόσμιο ρεκόρ: ολοκληρωτικός κινηματογραφικός αναλφαβητισμός. Είτε στον χειρισμό της μηχανής είτε στον πλανάρισμα των σκηνών, στην καθοδήγηση των ηθοποιών, στο μοντάζ, στους ρυθμούς σε όλο το φάσμα της επεξεργασίας, τεχνικής και ουσιαστικής. Δηλαδή, ταινία γιοκ.
Τρίτο ρεκόρ: παντελής απουσία πρωτότυπων ιδεών, συγκροτημένων σεναρίων, αφηγηματικών ιστοριών και διαλόγων αληθινών. Υπήρχαν φορές που δεν καταλάβαινα τι ήθελε να πει και γιατί, διάολε, δημοσίως να διασυρθεί κάνοντας μια αρλούμπα κινηματογραφική. Αλλά για να μην αδικώ κανέναν, το σινεμά δεν είναι εξαίρεση μιας χώρας μοναδικής.
Σε μια Ελλάδα όπου τίποτα δεν λειτουργεί, όπου η παραλυσία είναι γενική και όπου παιδεία και πολιτισμός είναι πράγματα χωρίς στοιχειώδη κατοχύρωση και τρόπος ζωής του καθενός, πώς μπορεί κάποιος να απαιτεί από τον οποιονδήποτε να δημιουργεί κινηματογραφία σοβαρή;
Αγαπητοί μου, ένα είναι το γεγονός: αναλφαβητισμό μαθαίνουμε, αναλφαβητισμό προσφέρουμε. Απλό. «Αθανασία» Δραματική ηθογραφία του Παναγιώτη Καρκανεβάτου. Όλα λάθος. Ποιος είναι ο άξονας; Όλοι! Ποια η ενδυματολογία στην Ελλάδα του 1978; Το τσεμπέρι και η στολή Αμαλίας. Ποιοι οι ρυθμοί; Το αργόσυρτο, απέραντο κενό. Ποια η μουσική; Μια λύρα με στριγγιά φωνή. Καλά, δεν είδε την «Γυναίκα του Ζιλ»(...)