(Aπό κείμενο που δημοσιεύεται στο φόρουμ της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ σήμερα...)
...H ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ του 2008, άρχισε με την έκρηξη της συσωρευμένης οργής του κόσμου. Λίγα λεπτά μετά την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αθώου 15χρονου μαθητή. Του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
...Ο Αλέξανδρος, που δολοφονήθηκε στις εννιά παρά δυο λεπτά το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου 2008, με μια σφαίρα στην καρδιά, έγινε μάρτυρας, και σύμβολο, για μια γενιά που έβλεπε ότι δεν υπήρχε μέλλον στα όνειρα της. Mπροστά της είχε να αντιμετωπίσει μια ανίκανη κυβέρνηση, την ασυδοσία μιάς μερίδας επίορκων αστυνομικών, τη φαυλότητα των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, τη διαφθορά μερίδας της δικαιοσύνης... Τους σκότωσαν τον αυτοσεβασμό, τους κακοποίησαν την προσωπικότητα, τους πέταξαν δακρυγόνα και ληγμένα χημικά στα όνειρα τους. Από τα υποτιθέμενα «ελίτ» σχολεία των Β.Π. μέχρι το indymedia, και από τους αναρχικούς μέχρι τις τέως εργατούπολεις του Περάματος και του Πειραιά όλοι έχουν πια το ίδιο πρόβλημα. Οι φούσκες του μικρόκοσμων τους έσκασαν με ένα πελώριο ΠΑΦ! Η πραγματικότητα δείχνει το πανάσχημο, παρακμιακό πρόσωπο της. Αν δεν υπάρχει μέλλον για σένα, δεν υπάρχει και για μένα, είναι το συμπέρασμα. Η εξέγερση ήταν, και παραμένει, η μόνη λύση...
“Θα υπάρχει Ελλάδα όταν θα μεγαλώσω;” με ρώτησε ο 10χρονος ανηψιός μου. “Aν δεν καταντήσετε σαν τη γενιά του Πολυτεχνείου, σίγουρα”, του απάντησα. “Γιατί να καταντήσουμε; Θα τα φτιάξουμε όλα από την αρχή”.
Οι λέξεις που μπορούσα να γράψω για τo forum τελείωσαν. H Eξέγερση του Δεκέμβρη όμως δεν τελειώνει εδώ. Θα έχει και συνέχεια. Kαι όχι μόνον στις σκοτεινές αίθουσες της ΄Εβδομης Τέχνης...!