(...)Από τις καλές στιγμές του θεσμού των βραβείων ήταν η βράβευση του πατέρα Αντώνιου Παπανικολάου, ιερέα στον Κολωνό, ο οποίος, σε αντιδιαστολή με τα κάθε λογής «Βατοπαίδια», εκπληρώνει στο ακέραιο το χρέος του προς τα άπορα και απροστάτευτα παιδιά, ελληνόπουλα και δώδεκα άλλων εθνικοτήτων.
«Η μεγαλύτερη αντίσταση απέναντι στο αρρωστημένο κομμάτι (της Εκκλησίας) είναι να κάνουμε αυτό τον αγώνα», μας είπε. Ιδρυσε την «Κιβωτό του Κόσμου» προ 11ετίας, χωρίς βοήθεια ούτε καν από την επίσημη Εκκλησία.
Τα βραβεία προς τα γράμματα και τις τέχνες κινήθηκαν στα γνωστά μοτίβα της Ακαδημίας, εκτός λίγων φωτεινών εξαιρέσεων, όπως στον Μένη Κουμανταρέα και τον Τίτο Πατρίκιο - Βραβεία Πεζογραφίας και Ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη, αντίστοιχα, για το σύνολο του έργου τους.
Ο πρώτος έκανε μια εύστοχη παρατήρηση: «Θα έπρεπε τα βραβεία να τα παίρνουμε νέοι, να μας δίνουν αυτοπεποίθηση, λεφτά και κουράγιο». Η επικαιρότητα όμως σκιάζει τα βραβεία: «Θυμάμαι, λέει ο Κουμανταρέας, μολονότι βραβευμένο το δεύτερο βιβλίο μου "Το αρμένισμα" δικάστηκε επί χούντας τέσσερις φορές και παραλίγο να καεί. Το τελευταίο, "Το σόου είναι των Ελλήνων", σκεπάζεται τώρα από τους καπνούς των δακρυγόνων και τα δάκρυα για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου. Αλλά και από τον φρικτό πόλεμο στη Μέση Ανατολή».
«Η μεγαλύτερη αντίσταση απέναντι στο αρρωστημένο κομμάτι (της Εκκλησίας) είναι να κάνουμε αυτό τον αγώνα», μας είπε. Ιδρυσε την «Κιβωτό του Κόσμου» προ 11ετίας, χωρίς βοήθεια ούτε καν από την επίσημη Εκκλησία.
Τα βραβεία προς τα γράμματα και τις τέχνες κινήθηκαν στα γνωστά μοτίβα της Ακαδημίας, εκτός λίγων φωτεινών εξαιρέσεων, όπως στον Μένη Κουμανταρέα και τον Τίτο Πατρίκιο - Βραβεία Πεζογραφίας και Ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη, αντίστοιχα, για το σύνολο του έργου τους.
Ο πρώτος έκανε μια εύστοχη παρατήρηση: «Θα έπρεπε τα βραβεία να τα παίρνουμε νέοι, να μας δίνουν αυτοπεποίθηση, λεφτά και κουράγιο». Η επικαιρότητα όμως σκιάζει τα βραβεία: «Θυμάμαι, λέει ο Κουμανταρέας, μολονότι βραβευμένο το δεύτερο βιβλίο μου "Το αρμένισμα" δικάστηκε επί χούντας τέσσερις φορές και παραλίγο να καεί. Το τελευταίο, "Το σόου είναι των Ελλήνων", σκεπάζεται τώρα από τους καπνούς των δακρυγόνων και τα δάκρυα για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου. Αλλά και από τον φρικτό πόλεμο στη Μέση Ανατολή».